Chrzest gładzi grzech pierworodny, czyli czyni ludzką naturę na nowo zdolną do odpowiedzi na ofiarowane przez Boga zbawienie. Dzięki niemu człowiek staje się członkiem Kościoła i dzieckiem Bożym oraz otwiera się przed nim droga do innych sakramentów. Zgodnie z wolą samego Boga chrzest jest konieczny do zbawienia. Jednakże wszyscy ci, którzy nie znając Kościoła lub nie mogąc do niego należeć, szczerze szukają Boga i starają się pełnić Jego wolę, mogą się zbawić, chociaż nie przyjęli chrztu.
(por. KKK 1257-1270).

Wszystkie sakramenty mają na celu pomagać człowiekowi poprzez łaskę Bożą w codziennej drodze do osiągnięcia zbawienia. Niektóre z nich wyciskają na duszy niezatarte znamię (chrzest, bierzmowanie, kapłaństwo). Przyjęte sakramenty umacniają nas w dążeniu do świętości, budują i umacniają wspólnotę ludzi wierzących, a także pouczają - pogłębiają naszą wiarę (z każdym sakramentem związana jest odpowiednia nauka). Sakramenty służą również do wyrażania wiary na zewnątrz. Poprzez ich przyjmowanie dajemy świadectwo o naszej przynależności do Chrystusa i Kościoła.
(por. KKK 1122-1126).

Jak czytamy w Piśmie świętym, Chrystus rzekł do apostołów: "Weźmijcie Ducha świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane". (J 19,22-23). Chrystus wyraźnie wiąże władzę odpuszczania grzechów z kapłaństwem. Każdy grzech zadaje potrójną ranę; grzesznik rani samego siebie, innych ludzi oraz Boga. Grzech - szczeólnie ciężki - oddala człowieka od Boga i niszczy w jego sercu miłość. Relację z Bogiem można naprawić tylko przez indywidualny kontakt z Chrystusem w sakramencie pokuty. Warunkami dobrej spowiedzi są: rachunek sumienia, żal za grzechy (wypływający z wiary i miłości), mocne postanowienie poprawy, szczere wyznanie swoich win oraz zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu
(por. KKK 1420-1498).