Jezus składając z siebie ofiarę za nasze grzechy, naprawdę umarł i znalazł się w krainie umarłych. Przebywający tam pozbawieni są oglądania Boga, dlatego Pismo święte nazywa to miejsce piekłem. Jako że to wyłącznie dzięki ofierze Jezusa człowiek może w ogóle być ochroniony od piekła, przed jej dokonaniem się trafiali tam również sprawiedliwi. Chrystus zstąpi wiec do piekła po to, by ogłosić umarłym, że pokonał śmierć i otworzyć bramy nieba dla przebywających tam sprawiedliwych.

(por. KKK 632-637)

Dobrowolna ofiara Jezusa Chrystusa była wypełnieniem woli Ojca, który posłał Go, aby nas zbawić. Źródłem tej ofiary jest miłość Boga do człowieka, miłość życzliwa i wyprzedzająca nasze zasługi. Bóg bowiem umiłował człowieka pomimo jego grzechów, a najpewniejszym wyrazem Jego nieskończonej miłości stała się niewinna i ostateczna ofiara Jego Syna. Ona jako jedyna daje łaskę odkupienia dostępną wszystkim, którzy pragną ją przyjąć. Chrystus bowiem cierpiał i umarł za nas wszystkich.

(por. KKK 599-605)

Bóg stworzył człowieka na swój obraz i dla przyjaźni z sobą, opartej na zaufaniu i wolności. Miała ona się realizować w całkowitym, dobrowolnym i ufnym poddaniu się woli Stwórcy, dla którego chwały człowiek został stworzony. Mona więc powiedzieć, że grzech pierworodny, popełniony przez człowieka w wyniku diabelskiego kuszenia, polegał przede wszystkim na utracie zaufania do Boga i w konsekwencji na świadomym przekroczeniu wyznaczonych przez Niego praw regulujących korzystanie z danej wolności.

( por. KKK 396-398 )

Z powtórnym przyjściem Jezusa wiąże się zapowiedziany przez Niego sąd, który nastąpi w dniu ostatecznym. Jezus jako Pan życia wiecznego i nasz Odkupiciel, ma bowiem pełne prawo ostatecznego osądzenia naszych czynów i serc. Chrystus przyszedł nie tylko jako sędzia, lecz zbawiciel, i dlatego Jego sąd będzie polegał jedynie na całkowitym objawieniu naszych uczynków i postawy wobec ofiarowywanej nam łaski zbawienia oraz udzieleniu stosownej zapłaty. Ponieważ każdy, kto swoją niewiarą i niegodnym życiem odrzuca tę łaskę, sam skazuje się na potępienie.

(por. KKK 678-683)

Jezus Chrystus, aby nas zbawić, dokonał „wcielenia”. Oznacza to, że pozostając w pełni Bogiem, przyjął ludzkie ciało, duszę oraz umysł – stał się więc jednocześnie w pełni człowiekiem. Dlatego też Jego ciało było całkowicie prawdziwe, a więc i ograniczone. Z tego powodu Kościół zezwala na przedstawienie wizerunku Chrystusa, uznając równocześnie, że niewidzialny Bóg objawił się w pełni w Chrystusowym obliczu. Dlatego nabożeństwo, jakim otaczane są ukazujące Go obrazy, jest w istocie czcią oddawaną przedstawianej przez nie rzeczywistości.

(por. KKK 476-477)