„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi.” Człowiek na początku stworzenia dostał od Boga dar panowania na ziemi, nad wszystkimi zwierzętami i roślinami, które miały mu służyć i być mu pokarmem. Przez wieki wraz z postępem przemysłowym i technologicznym człowiek bez zastanowienia korzystał z dobrodziejstw ziemi. Współcześnie naukowcy coraz częściej mówią o konsekwencjach takiego zachowania – zmianach w ekosystemach, wymierania wielu gatunków zwierząt, zanieczyszczenia wód, ziemi i powietrza. Brak poczucia odpowiedzialności za dobrodziejstwa Ziemi spowodowało nieodwracalne zmiany, które nie muszą być zawsze oczywiste w naszym bezpośrednim otoczeniu, ale dotyczą w skali najszerszej całej naszej planety. Jednym z największych zagrożeń, o którym informują naukowcy, jest zwiększanie się temperatury globu ziemskiego. Według raportu opublikowanego przez Międzyrządowy Zespół do Spraw Zmian Klimatu w 2013 roku większość zmian temperatury zaobserwowanej w ciągu ostatniego półwiecza należy przypisać działalności człowieka. W okresie od 1990 do 2010 roku zanotowano 12 najgorętszych lat w historii pomiarów temperatury. Także w Polsce odnotowuje się realny wpływ globalnego ocieplenia na klimat. Tendencja temperatury jest wyraźnie rosnąca, w lecie zauważalne jest zmniejszenie opadów, natomiast w ziemie jego zwiększenie. W skali globalnej naukowcy mówią już o przekroczeniu momentu krytycznego, zmienia się temperatura powietrza, oceanu, lodowce topnieją i wzrasta częstotliwość występowanie burz tropikalnych. Na zmianę klimatu ma wpływ działalność człowieka, zwłaszcza spalanie paliw kopalnych: węgla, gazu  i ropy, ale też wycinanie lasów deszczowych, używanie nawozów azotowych czy hodowla zwierząt gospodarskich. Bóg stworzył świat i, dając go człowiekowi, tym samym oddał go jego opiece, jednakże człowiek często zapomina o odpowiedzialności, jaką ten dar na niego nakłada. Wszyscy ludzie powinni opiekować się i dbać o istoty słabsze oraz wspólne dobro, tak, by przyszłe pokolenia także mogły z nich korzystać. Niestety współcześnie człowiek zdaje się o tej odpowiedzialności zapominać. Przemysł, dzięki któremu napędzane i zaspokajane są ludzkie potrzeby, przekroczył optymalny stan. Wraz ze wzrostem konsumpcjonizmu, ilości sztucznych potrzeb kreowanych przez modę i reklamę, zapomnieliśmy o kosztach ich wyprodukowania dla Ziemi. Każdy powinien sam dla siebie rozważyć czy naprawdę potrzebuje wszystkich rzeczy jakimi się otacza, nie chodzi by żyć w ascezie, lecz by krytycznie spojrzeć na potrzebę posiadania. "Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń.” Księga Psalmów (104: 240). Każda istota pochodzi od Boga, z samego tego faktu wynikać powinien szacunek dla otaczającego nas świata. Każdy z nas jest jednostką, która wchodzi w skład ludzkiej populacji, powinniśmy być tego świadomi i uzmysłowić sobie, że nasze codzienne decyzje mają realny wpływ na nasze otoczenie, a także na kreacje Boga w nim żyjące. Kiedy uwierzymy w to, że możemy zmieniać świat wokół nas nie tylko poczujemy odpowiedzialność jaką dał nam Bóg, ale także moc, by kierując się naszym wspólnym dobrem, naprawić lub choć spróbować naprawić szkody wynikające z naszej jako ludzkości działalności. Nawet prozaiczne czynności jak oszczędzanie energii, ograniczenie i segregowanie produkowanych śmieci, czy wybieranie pójścia piechotą zamiast jazdy samochodem, tam gdzie to możliwe, wykonane przez każdą jednostkę pomagają realnie poprawić stan naszego świata, który otrzymaliśmy od Boga. Jak pisze o tym w swej Encyklice Laudato Si’ („Pochwalony bądź”) Papież Franciszek:   „Bardzo szlachetne jest podjęcie obowiązku troski o środowisko poprzez małe codzienne działania. Wspaniałe jest i to, że edukacja potrafi je zmotywować i ukształtować pewien styl życia. Wychowanie do odpowiedzialności za środowisko naturalne może zachęcać do różnych zacho-wań, które mają bezpośredni i znaczący wpływ na troskę o środowisko, takich jak unikanie stosowania tworzyw sztucznych i papieru, zmniejszenie zużycia wody, segregowanie odpadów, gotowanie tylko wówczas, gdy będzie można zjeść to, co ugotowano, ostrożne podejście do innych istot żywych, korzystanie z transportu publicznego lub wspólne korzystanie z samochodu przez kilka osób, sadzenie drzew, wyłączanie niepotrzebnego światła itp. Wszystko to jest częścią szczodrej i godnej kreatywności ukazującej to, co najlepsze w człowieku. Ponowna utylizacja czegoś, zamiast szybkiego wyrzucenia, wynikająca z głębokich motywacji, może być aktem miłości, wyrażającym naszą godność.” Bóg obdarzył nas swoją miłością, ale miłuje także inne stworzenia, jako istoty rozumne powinniśmy je także miłować i dbać o otaczającą nas faunę i florę, a w szerszej perspektywie o planetę, która jest naszym wspólnym domem.