Aktualności
(2022-12-24)
UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO. WIERZĘ W KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY
Wierzę w Kościół Chrystusowy.
To hasło tegorocznego roku liturgicznego i duszpasterskiego, który rozpoczął się w pierwszą niedzielę adwentu. „Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół” – powtarza każdy katolik na większości mszy świętych, w których uczestniczy w swoim życiu. To słowa o ogromnym znaczeniu – są to zarówno drogowskazy pozostawione przez Boga dla tych, którzy poszukują prawdziwego Kościoła, jak i wskazania dla samego Kościoła, którego celem jest coraz silniejsze odzwierciedlanie tych znamion. Kościół ze swojej natury realizuje wszystkie cztery znamiona, ale ich pełnię może osiągnąć dopiero w przyszłym świecie, po ponownym przyjściu swojego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. W praktyce oznacza to, że Kościół jest święty zarówno ze swojej natury, jak i dzięki boskiemu pochodzeniu, jednak dopóki żyje w tym świecie, nigdy nie będzie całkowicie wolny od błędnych i grzesznych mechanizmów oraz konsekwencji złego postępowania poszczególnych jego członków. Pełną świętość osiągnie zatem po Paruzji, ponownym nadejściu Jezusa Chrystusa. Podobnie ma się sprawa z pozostałymi znamionami Kościoła.
Kościół jest jeden. Jezus Chrystus nie mówił o mnogości różnorodnych wspólnot, ale kiedy składał obietnicę Piotrowi, powiedział do niego: „Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16, 18). Jeden jest Bóg, a zatem i Kościół jest jeden, zbudowany na jednej skale – Piotrze i jego następcach. Oblubienica Chrystusa może być bowiem tylko jedna.
Kościół jest święty, ponieważ jego założycielem jest Syn Boży i to On złożył w nim wszystkie środki zbawcze, to On ustanowił go drogą do zbawienia i to On sprawił, że jest to wspólnota, która uświęca swoich członków. Kościół pochodzi od Boga i jest przeznaczony dla Boga – a Jemu oddaje się to, co doskonałe i święte.
Mnogość grzechów popełnianych przez ludzi Kościoła zdaje się zaprzeczać powyższej prawdzie, a przynajmniej czyni ją dla niektórych trudną do przyjęcia. Należy jednak pamiętać, że Bóg, który osądzi grzeszników hańbiących Kościół, jest również Bogiem, który pozwolił Kościołowi wydać tysiące wspaniałych, świętych ludzi kochających Boga i bliźniego bezwarunkowo i heroicznie.
Kościół jest powszechny, czyli katolicki. Oznacza to tyle, że jest on posłany do wszystkich ludzi każdej epoki i że nie jest on zamknięty na nikogo. Wręcz przeciwnie: celem Kościoła jest zdobycie dla Chrystusa wszystkich ludzi, aby otworzyć im drogę do zbawczej relacji z Bogiem. Kościół jest powszechny, dlatego nie dzieli się na mniejsze Kościoły, a wszystkie jego lokalne i partykularne wspólnoty tworzą w nim jedno powszechne ciało.
Kościół jest apostolski. Znaczy to, że jest on założony na fundamencie apostołów i że powstał dzięki ich przepowiadaniu, do którego uzdolnił ich Duch Święty. Kościół apostolski jest również prowadzony przez biskupów, którzy są następcami uczniów Chrystusa. Kościół jest zobowiązany głosić niezmienioną naukę Jezusa, którą przez jego apostołów przekazał kolejnym pokoleniom. To apostołowie na ręce Kościoła złożyli nauczanie Syna Bożego, a Kościół zobowiązany jest strzec go na chwałę Bożą i dla dobra ludzi wszystkich czasów.
Dzięki narodzeniu Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, wierze i tradycji Kościoła świętujemy i przeżywamy Święta Bożego Narodzenia. Czas Świąt Narodzenia Pańskiego przybliża nam tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, której zawsze towarzyszy tajemnica miłości Boga do człowieka. Bóg dzieli nasze człowieczeństwo, a przez to staje się „Bogiem z nami”. Obecny pośród nas dzieli nasze strapienia i radości, zabiera lęk, dodaje odwagi, prowadzi nas do celu po krętych ścieżkach życia. Niech rodzący się Pan rozprasza ciemności ludzkich serc, obdarza nas nadzieją i przynosi pokój pogrążonemu w chaosie światu. Niech czułość Boga ukazana w żłóbku rozprasza naszą obojętność, zmęczenie i zniechęcenie. Niech każdy dzień Nowego Roku obfituje we wszystko co dobre i piękne, a Boże błogosławieństwo niech wypełnia każdą chwilę codzienności.
Z darem modlitwy i błogosławieństwem.
ks. proboszcz
To hasło tegorocznego roku liturgicznego i duszpasterskiego, który rozpoczął się w pierwszą niedzielę adwentu. „Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół” – powtarza każdy katolik na większości mszy świętych, w których uczestniczy w swoim życiu. To słowa o ogromnym znaczeniu – są to zarówno drogowskazy pozostawione przez Boga dla tych, którzy poszukują prawdziwego Kościoła, jak i wskazania dla samego Kościoła, którego celem jest coraz silniejsze odzwierciedlanie tych znamion. Kościół ze swojej natury realizuje wszystkie cztery znamiona, ale ich pełnię może osiągnąć dopiero w przyszłym świecie, po ponownym przyjściu swojego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. W praktyce oznacza to, że Kościół jest święty zarówno ze swojej natury, jak i dzięki boskiemu pochodzeniu, jednak dopóki żyje w tym świecie, nigdy nie będzie całkowicie wolny od błędnych i grzesznych mechanizmów oraz konsekwencji złego postępowania poszczególnych jego członków. Pełną świętość osiągnie zatem po Paruzji, ponownym nadejściu Jezusa Chrystusa. Podobnie ma się sprawa z pozostałymi znamionami Kościoła.
Kościół jest jeden. Jezus Chrystus nie mówił o mnogości różnorodnych wspólnot, ale kiedy składał obietnicę Piotrowi, powiedział do niego: „Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16, 18). Jeden jest Bóg, a zatem i Kościół jest jeden, zbudowany na jednej skale – Piotrze i jego następcach. Oblubienica Chrystusa może być bowiem tylko jedna.
Kościół jest święty, ponieważ jego założycielem jest Syn Boży i to On złożył w nim wszystkie środki zbawcze, to On ustanowił go drogą do zbawienia i to On sprawił, że jest to wspólnota, która uświęca swoich członków. Kościół pochodzi od Boga i jest przeznaczony dla Boga – a Jemu oddaje się to, co doskonałe i święte.
Mnogość grzechów popełnianych przez ludzi Kościoła zdaje się zaprzeczać powyższej prawdzie, a przynajmniej czyni ją dla niektórych trudną do przyjęcia. Należy jednak pamiętać, że Bóg, który osądzi grzeszników hańbiących Kościół, jest również Bogiem, który pozwolił Kościołowi wydać tysiące wspaniałych, świętych ludzi kochających Boga i bliźniego bezwarunkowo i heroicznie.
Kościół jest powszechny, czyli katolicki. Oznacza to tyle, że jest on posłany do wszystkich ludzi każdej epoki i że nie jest on zamknięty na nikogo. Wręcz przeciwnie: celem Kościoła jest zdobycie dla Chrystusa wszystkich ludzi, aby otworzyć im drogę do zbawczej relacji z Bogiem. Kościół jest powszechny, dlatego nie dzieli się na mniejsze Kościoły, a wszystkie jego lokalne i partykularne wspólnoty tworzą w nim jedno powszechne ciało.
Kościół jest apostolski. Znaczy to, że jest on założony na fundamencie apostołów i że powstał dzięki ich przepowiadaniu, do którego uzdolnił ich Duch Święty. Kościół apostolski jest również prowadzony przez biskupów, którzy są następcami uczniów Chrystusa. Kościół jest zobowiązany głosić niezmienioną naukę Jezusa, którą przez jego apostołów przekazał kolejnym pokoleniom. To apostołowie na ręce Kościoła złożyli nauczanie Syna Bożego, a Kościół zobowiązany jest strzec go na chwałę Bożą i dla dobra ludzi wszystkich czasów.
Dzięki narodzeniu Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, wierze i tradycji Kościoła świętujemy i przeżywamy Święta Bożego Narodzenia. Czas Świąt Narodzenia Pańskiego przybliża nam tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, której zawsze towarzyszy tajemnica miłości Boga do człowieka. Bóg dzieli nasze człowieczeństwo, a przez to staje się „Bogiem z nami”. Obecny pośród nas dzieli nasze strapienia i radości, zabiera lęk, dodaje odwagi, prowadzi nas do celu po krętych ścieżkach życia. Niech rodzący się Pan rozprasza ciemności ludzkich serc, obdarza nas nadzieją i przynosi pokój pogrążonemu w chaosie światu. Niech czułość Boga ukazana w żłóbku rozprasza naszą obojętność, zmęczenie i zniechęcenie. Niech każdy dzień Nowego Roku obfituje we wszystko co dobre i piękne, a Boże błogosławieństwo niech wypełnia każdą chwilę codzienności.
Z darem modlitwy i błogosławieństwem.
ks. proboszcz
