Aktualności
(2021-05-29)
UROCZYSTOŚĆ TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ.
DWIE TRÓJCE
sztuce hiszpańskiej i hispano-amerykańskiej w XVIIi XVIII wieku popularny był motyw ikonograficzny zwany Dwiema Trójcami. Zwykle przedstawiano w nim na jednym obrazie Trójcę Świętą ukazującą się w niebie oraz Maryję, Józefa i małego Jezusa stojących poniżej na ziemi.
Ten obraz jest wyjątkowy z uwagi na bliskość usytuowania osób obu Trójc oraz podobieństwo rysów ich twarzy. Andrćs López namalował obie Trójce jak rodzinę pozującą do wspólnego portretu. U góry po lewej stronie znajduje się Bóg Ojciec, a po prawej Duch Święty, obaj w czerwonych, królewskich płaszczach narzuconych na ramiona. Aby ich odróżnić, artysta umieścił na tunice Boga Ojca słońce, a na tunice Ducha Świętego — białego gołębia.
Jezus jest Osobą łączącą obie Trójce, dlatego znajduje się w środku, nieco wyżej niż Maryja i Józef. Prezentuje chustę Weroniki, na której widać Jego umęczone oblicze w cierniowej koronie.
Ważną rolę odgrywają gesty poszczególnych postaci. Bóg Ojciec i Duch Święty dzierżą berła oznaczające ich panowanie nad światem, a drugą ręką czynią znak błogosławieństwa, co symbolizuje ich miłosierdzie. Maryja prawą ręką pokazuje chustę Weroniki, a lewą Jezusa będącego jeszcze dzieckiem. W ten sposób zwraca uwagę na tajemnicę wcielenia Jezusa i na Jego zbawczą ofiarę. Z kolei Józef podtrzymuje małego Jezusa, przypominając o swojej roli opiekuna i wychowawcy.
Trzy Osoby Boskie wyróżniają się delikatnie zaznaczonymi aureolami wokół głów.
Autor obrazu Andrćs López urodził się i tworzył wmieście Meksyk, stolicy ówczesnego wicekrólestwa Nowej Hiszpanii. Był profesorem malarstwa w Akademii San Carlos. Jego daty życia nie są znane, tworzył w latach 1763—1811.
Leszek ŚLIWA
sztuce hiszpańskiej i hispano-amerykańskiej w XVIIi XVIII wieku popularny był motyw ikonograficzny zwany Dwiema Trójcami. Zwykle przedstawiano w nim na jednym obrazie Trójcę Świętą ukazującą się w niebie oraz Maryję, Józefa i małego Jezusa stojących poniżej na ziemi.
Ten obraz jest wyjątkowy z uwagi na bliskość usytuowania osób obu Trójc oraz podobieństwo rysów ich twarzy. Andrćs López namalował obie Trójce jak rodzinę pozującą do wspólnego portretu. U góry po lewej stronie znajduje się Bóg Ojciec, a po prawej Duch Święty, obaj w czerwonych, królewskich płaszczach narzuconych na ramiona. Aby ich odróżnić, artysta umieścił na tunice Boga Ojca słońce, a na tunice Ducha Świętego — białego gołębia.
Jezus jest Osobą łączącą obie Trójce, dlatego znajduje się w środku, nieco wyżej niż Maryja i Józef. Prezentuje chustę Weroniki, na której widać Jego umęczone oblicze w cierniowej koronie.
Ważną rolę odgrywają gesty poszczególnych postaci. Bóg Ojciec i Duch Święty dzierżą berła oznaczające ich panowanie nad światem, a drugą ręką czynią znak błogosławieństwa, co symbolizuje ich miłosierdzie. Maryja prawą ręką pokazuje chustę Weroniki, a lewą Jezusa będącego jeszcze dzieckiem. W ten sposób zwraca uwagę na tajemnicę wcielenia Jezusa i na Jego zbawczą ofiarę. Z kolei Józef podtrzymuje małego Jezusa, przypominając o swojej roli opiekuna i wychowawcy.
Trzy Osoby Boskie wyróżniają się delikatnie zaznaczonymi aureolami wokół głów.
Autor obrazu Andrćs López urodził się i tworzył wmieście Meksyk, stolicy ówczesnego wicekrólestwa Nowej Hiszpanii. Był profesorem malarstwa w Akademii San Carlos. Jego daty życia nie są znane, tworzył w latach 1763—1811.
Leszek ŚLIWA
